De Test
11-08-2016
Het is ongeveer half 8 in de ochtend. Mathijs staat klaar om naar zijn werk te gaan, dus ik kus hem gedag en doe de deur achter hem dicht. Daar sta ik dan in de bijkeuken. Omdat ik nog maar net ben opgestaan moet ik nodig naar de wc. Op de één of andere manier blijf ik even stilstaan bij de wc-deur. Waarom? Ergens heb ik een raar onderbuikgevoel. Ik vind dit gevoel nergens op slaan, want dit is de eerste maand waarin ik zeker weet dat ik niet zwanger ben.
Het verlangen om samen een kindje te krijgen is er al een poos. En al die maanden ervoor was er weer de teleurstelling. Ik zie ons al zitten bij de huisarts met onze grote vraag, want ik ga er eigenlijk al een beetje vanuit dat het zo ver gaat komen.
Tegenover de wc-deur is een kast, waar ik onder andere de zwangerschapstesten heb liggen. En terwijl ik in de bijkeuken voor de wc-deur sta, komt het opeens in me op dat ik een test moet doen. Ik vind het idioot dat ik zoiets denk, want de test zou toch negatief zijn. Deze maand ben ik er zó zeker van, dat ik zelfs voor het eerst in lange tijd een wijntje heb gedronken. Het kan gewoon niet zo zijn! En toch… Voor ik het weet pak ik een test en ja hoor: 2 DIKKE STREPEN! Meteen begin ik te huilen, maar ik durf het nog niet te geloven. Snel besluit ik een paar flinke koppen thee te drinken en dan de andere test te doen als ik weer naar de wc moet. En ja hoor, alweer positief. Langzaam begint er nu iets door te dringen. Een gevoel van intense blijdschap en dankbaarheid. Ondertussen heb ik Mathijs gebeld, in de hoop dat hij nog onderweg is en terug kan komen, zodat ik hem het nieuws kan vertellen. Hij belt me even later terug vanaf zijn werk. Aan de telefoon wil ik het niet vertellen, dus ik draai er wat omheen en hang op. Ik stuiter zowat door het huis van geluk. Nadat ik me heb klaargemaakt spring ik op mijn fiets richting het centrum. Ik loop de winkel De Tuinen binnen en kom uit bij de huidoliën, waaronder ook zwangerschapsolie. 2 flesjes neem ik mee naar de kassa om af te rekenen. De verkoopster vraagt of het een cadeautje is of voor mezelf. Ik zie dat de winkel leeg is, dus vertel ik haar dat ik net weet dat ik in verwachting ben. Blij feliciteert ze me en ik zeg tegen haar dat zij de eerste is aan wie ik het vertel! De tranen staan in mijn ogen, want door het uit te spreken wordt het opeens een stuk werkelijker.
‘Kijk, ik heb een cadeautje gekocht’
Blij verlaat ik de winkel en stap daarna de Hema binnen. Hier koop ik een cadeautasje en sokjes om ’s avonds aan Mathijs te geven. Wat is het moeilijk om niks te zeggen de hele dag. Het liefst wil ik het van de daken roepen! Nadat ik thuis ben van mijn werk ga ik het eten klaarmaken. In het tasje heb ik de test en de sokjes gestopt. Wat vind ik het spannend als Mathijs thuis komt. Hij komt binnen en gaat aan de keukentafel zitten. We kletsen wat en ondertussen pak ik het tasje met inhoud. Ik leg het voor hem op tafel neer en zeg: ‘Kijk, ik heb een cadeautje gekocht’. Zo kan hij namelijk ook nog denken dat het voor iemand anders is. Hij kijkt erin en haalt de sokjes eruit. Onderin ligt de test. Hij kijkt naar de bodem van het tasje en dan naar mij. Zijn reactie is geweldig! Gelijk staat hij op en omhelst me. We huilen van blijdschap en ik vertel hem alles. Ook pak ik de andere test erbij die ik later gedaan had.
Terwijl we erover praten, geloven we het ergens nog steeds niet. We spreken af dat ik de volgende dag nog een test ga doen. Mathijs gaat verder met het eten. Terwijl hij bezig is kan ik me niet inhouden. Hoppa, test nummer 3! En natuurlijk weer knalpositief. Vrolijk loop ik naar Mathijs met nóg een positieve test, waarna hij toegeeft dat het dan toch wel raak moet zijn. En steeds meer dringt het tot ons door: ik ben écht zwanger!