Eerste Trimester – Geniet
Het is bijzonder om te mogen zien en horen hoe iedere vrouw een zwangerschap anders ervaart. Ik had altijd al het gevoel dat, als het bij mij zo ver zou zijn, ik helemaal in de wolken zou zijn. Toen het dan zover was, was dit ook zeker het geval. Ik voelde me oprecht de gelukkigste vrouw op aarde!
Wel kwam vanaf week 7 de welbekende ochtendmisselijkheid die best een poos aanhield. Maar dit woog niet op tegen de wetenschap dat zich op dat moment een kindje aan het vormen was in mijn buik. De ochtenden dat ik voor de tweede keer moest ontbijten maakten niets uit. Eerlijk gezegd vond ik het ergens een geruststelling, want ik kreeg hierdoor het gevoel dat mijn hormonen goed hun werk deden. Mathijs merkte ook zeker dat de hormonen door mijn lijf aan het gieren waren. Volgens hem had ik een wat korter lontje gekregen, maar hier was ik me helemaal niet bewust van. Misschien was ik wat duidelijker geworden in wat ik wel en niet wilde, maar of dit de hormonen waren weet ik niet. Je leeft opeens niet meer voor jezelf, maar voor een ander. Keuzes maken werd daardoor voor mij veel makkelijker.
Opeens zagen we armpjes, beentjes en een klein gezichtje
Met 8 weken hadden we onze eerste echo. Wat vonden we het spannend! Het was gisteren precies een jaar en een week geleden dat we Noah zijn hartje zagen en hoorden kloppen. Rond de 12 weken begon ik af en toe wat gekriebel in mijn buik te voelen. Het was alsof iemand mij van binnen met een veertje aan het kietelen was. Natuurlijk was daar dan ook de 12 weken echo, wat een enorm verschil was met de eerste. Opeens zagen we armpjes, beentjes en een klein gezichtje.
Dat ik me zo ongelofelijk over de top gelukkig voelde, betekend niet dat ik een zwangerschap zonder zorgen heb gehad. Toen we een aantal dagen wisten dat ik zwanger was kwamen de onzekere gedachten. Zou alles wel goed zijn? Hoe groot is de kans dat het alsnog mis gaat? Gedachten waar denk ik veel meer vrouwen mee lopen die in verwachting zijn. Maar hoe laat je die gedachten los? Uit mezelf was dit waarschijnlijk niet gelukt, maar ik ben zó vaak bemoedigd tijdens de zwangerschap dat ik dit gelukkig kon. Een zo’n moment was toen ik een paar weken zwanger was en ik ’s avonds naar huis fietste. Onderweg was ik aan het malen en voelde ik me onzeker. Toen ik Sliedrecht binnen kwam fietsen zag ik op een groot spandoek staan: ‘Geniet’. Later zag ik dat er meer op stond, maar op dat moment zag ik alleen maar ‘geniet’ staan.
Noem het toeval, noem het geluk… Ik geloof dat dit God was die een arm om mij heen sloeg en tegen mij zei dat ik mijn angsten en onzekerheden los moest laten en volop mocht genieten. Hij wist dat ik daar zou fietsen die avond, Hij wist dat ik me precies op dat moment onzeker zou voelen en Hij wist precies wat ik nodig had. Zo zijn er nog meer prachtige momenten geweest waarop ik me enorm gesterkt voelde.
Dat je deze bemoedigingen krijgt zijn denk ik nooit zonder reden. Achteraf gezien kan ik zeggen dat ik deze bemoedigingen echt nodig had, want er zouden nog spannende tijden aankomen. Gelukkig wist ik dit nog niet en deed ik wat mij aangespoord werd om te doen: genieten!