Geniet van Leven Geniet van Leven
  • Blog
  • Maandupdate
  • De Levensgenieter
  • Coaching
  • Contact
  • Blog
  • Maandupdate
  • De Levensgenieter
  • Coaching
  • Contact

Week 7 – Liefde & Gezelligheid

Maandag 12-02 Hoezo blond… Vanaf vandaag gaat mijn nummer over naar Simpel, maar ik was mijn nieuwe simkaart vergeten mee…

Maandupdate
21 februari 2018
Maandupdate

Week 43 – Tijd

1 november 2017
Instagram

rozemarijn.genietvanleven
En opeens sta je voor een hele moeilijke keus... I En opeens sta je voor een hele moeilijke keus... Ik heb wel eens wat gedeeld over mijn lichamelijke struggles na de geboorte van Noah en dat ik hier nog mee tob. Tijdens de bevalling liep ik een (sub)totaal ruptuur op, waardoor ik hele nare klachten kreeg die gepaard gingen met veel pijn. Er zijn meerdere operaties geweest die het probleem tijdelijk wegnamen, maar helaas kwamen klachten na enige tijd weer terug. . Vorig jaar liep dit uit de hand, doordat ik ontstekingen kreeg. Ik denk zelf van de stress die ik door de jaren heen had opgespaard. Al jaren sta ik in een soort overlevingsmodus en mijn hoofd & lijf zijn hier onderhand klaar mee merk ik. De laatste operatie in april zag ik eigenlijk al niet zitten, wat ik ook bij deze arts had aangegeven. Toch wilde zij dit doen, want ze hoopte dat dit het zou oplossen. Door deze operatie is er een nieuw probleem bijgekomen en is de boel verder beschadigd. . Aan de beperkingen die hiermee hand in hand gaan ben ik gewend geraakt. Je past je leven zo aan, dat je zo goed mogelijk je dagen doorkomt. Maar de laatste tijd merk ik dat de maat vol is, dat mijn lijf allerlei signalen afgeeft dat het klaar is. Ik kan en wil zo niet verder! . Er zijn gesprekken geweest met de huisarts, bekkenfysio en nu met een arts in Arnhem. Deze mensen snappen dat ik er zo doorheen zit na 4 jaar hiermee al getobt te hebben, ze begrijpen dat het lichamelijk en mentaal flinke impact heeft gehad en nog steeds heeft. Ze staan achter mijn gevoel en gedachten. . Vorige week is een MRI gemaakt, hieruit kwamen geen afwijkingen wat al verwacht werd. En hierdoor heb ik nu groen licht om een hele moeilijke beslissing te maken... Over een ruime week heb ik weer een afspraak, dan met een verpleegkundige om dingen door te nemen. Daarna volgt nog een consult met de arts en mag ik aangeven waar ik sta in dit proces en of ik een operatie wil laten inplannen of hier nog even mee wil wachten... . Het is kiezen tussen twee kwaden: zo doorgaan, met elke dag de spanning en stress en als het weer mis gaat vreselijke pijn. Of de andere optie: leven met een stoma... . Wat het ook gaat zijn, ik hoef het niet alleen te doen. God gaat met ons mee, zoals altijd ❤🙏.
Mooie, prachtige, eigenwijze en lieve Loïs ❤. I Mooie, prachtige, eigenwijze en lieve Loïs ❤. Ik mis jou voorop de fiets als ik je broer naar school heb gebracht. Ik mis jou in de kar als ik boodschappen doe. Ik mis jouw geklets in huis. Ik mis het wandelen met jou door de buurt. Ik mis jouw ondeugende streken. Ik mis je vrolijke gezichtje dat straalt. Ik mis je lieve kusjes en knuffels. Ik mis jou... 💔. #mooieLoïs #ikmisje
Dit kaartje kreeg ik een tijd geleden van mijn moe Dit kaartje kreeg ik een tijd geleden van mijn moeder, maar laat heel goed zien hoe ik me op dit moment voel... Dat komt dan wel even binnen toen ik hem net tegenkwam. . 4 jaar geleden, na de bevalling van Noah, begon het gevoel: 'Er klopt iets niet.' Lichamelijke klachten die ook mentaal grote impact hadden. Depressiviteit en verslagenheid waren het gevolg. Het ging lange tijd goed na een behandeling bij een kliniek en tijdens de zwangerschap van Loïs had ik nergens last van. . Vanaf vorig jaar januari gaat het op en af weer even goed, maar is het wachten op een terugval. Na ruim een jaar ben ik zo moe, zo op... En nu is het dan eindelijk tijd voor echte antwoorden. Er zijn wat onderzoeken nodig en helaas weer een operatie, maar het zijn gelukkig weer stapjes vooruit. Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik er klaar mee ben en op deze manier niet de rest van mijn leven verder wil. Dan is het tijd voor een noodingreep. Hopelijk zal dit niet nodig zijn, maar als er geen andere optie meer is, neem ik de noodroute maar wat graag! Hoe moeilijk ook... . Ik wil niet meer elke keer emotioneel in de put zitten, ik wil niet meer beperkt worden i.v.m. pijn, ik wil niet meer dat Noah ziet dat mama er weer doorheen zit. Ik wil verder bouwen en niet steeds teruggetrokken worden in deze lange nasleep van de bevalling. Het is klaar, ik ben er klaar mee. Ik bid en hoop dat er snel een antwoord komt en daarmee duidelijkheid. Dat ik dit hoofdstuk kan afsluiten en opgelucht weer verder kan. Dat ik weer meer ruimte heb om te rouwen om Loïs en meer kan genieten van het leven hier, samen met Noah en Mathijs. Mijn 3 grote schatten op deze aarde ❤💙💙.
Wat een onbeschrijfelijk gemis, dat zij hier niet Wat een onbeschrijfelijk gemis, dat zij hier niet meer is. Wij hier en zij daar, maar in mijn dromen zag ik haar. Ook al ben je niet meer hier bij mij, nooit eerder voelde de hemel zo dichtbij 💖. #mooieLoïs #veiligbijJezus #onzeparelinGodshand
Het was een week voor de positieve zwangerschapste Het was een week voor de positieve zwangerschapstest dat iemand in de kerk iets wilde delen. Een beeld wat hij had gezien: een cadeau wat ingepakt was in blauw papier. De woorden die hij erbij dacht te krijgen sprak hij uit: 'Het is een cadeautje wat nog uitgepakt mag worden.' Geloof het of niet, maar op dat moment kreeg ik een schok door mijn lijf en dacht ik: 'Ik ben zwanger!' De positieve test kwam en dat voelde bevestigend, al had ik een heel ander idee bij die woorden. Ik dacht dat we dit cadeau mochten uitpakken na een moeilijke periode die achter ons lag. Niet wetende wat er kwam... . De verloskundige zei dat het dan misschien wel een jongen was, maar ik zei nog: 'Er kunnen zomaar roze muisjes in dat blauwe cadeautje zitten.' Na het slechte nieuws gooide ik dit beeld even weg, het was dus toch niet voor ons. Het verwarde me... maar toen we verder in de zwangerschap waren snapte ik het en wist ik het eigenlijk al: er zou een moment van afscheid komen. Loïs mocht hier niet blijven... maar waarom dat blauwe cadeautje? . Na de geboorte van Loïs werd ze in een doek gelegd door het ziekenhuispersoneel. En nu kan je wel raden welke kleur de doek was hè? Ja, het was een blauwe doek! Zij wisten niets af van dat beeld en die woorden. Mijn eigen verloskundige wist dit wel, die ook bij de bevalling was. Ik zag Loïs in de blauwe deken en zei: 'Kijk! Ons blauwe pakketje!' . Meisje, wat missen we jou! Maar oh wat een bemoediging door alle tranen en gemis heen: onze tijd met jou komt nog! Dat cadeau wacht op ons en mogen we nog uitpakken 💖. Tot dan, kleine lieverd 😘. . . #mooieLoïs #veiligbijJezus #wemissenje #totziensmeisje #maranatha
💖2 jaar💖 Wat zijn wij er trots op dat wij on 💖2 jaar💖 Wat zijn wij er trots op dat wij onszelf papa en mama mogen noemen van jou! Zo'n klein, kwetsbaar leven, maar wat een enorme afdruk liet jij achter! In onze levens, maar ook in die van zoveel anderen. Zo vaak keken we omhoog en zeiden we: 'Meisje, je moest eens weten wat jij hier allemaal teweeg hebt gebracht...' Jouw leven zal altijd uitwerking blijven houden, want jij zit voor altijd in ons hart 💖. . . . #mooieLoïs #2jaar #jaardag
2 jaar geleden begon 's avonds de valse start. Een 2 jaar geleden begon 's avonds de valse start. Een nachtje in het ziekenhuis, een roesje en de verpleegkundige die zei dat ik 's nachts wel eens wakker zou kunnen worden van de weeën. Mathijs hield het geluid van zijn telefoon aan en moest weer naar huis. De keus om wakker te blijven had ik niet, want na de spuit viel ik al weg toen Mathijs en ik samen baden. Ook al was de 1,5 week erna heel raar na deze ervaring, ik ben nog altijd dankbaar voor de extra dagen dat ik haar bij me mocht dragen ❤. Oh en de volgende ochtend op kraambezoek een paar kamers verderop, want daar lag een vriendin die wel bevallen was die nacht van een prachtige zoon. Wat een bijzondere ervaring 💙. . . . #mooieLoïs #valsestart #ziekenhuis
12-01-2021, 8 jaar samen 💛 Wat een bergen hebbe 12-01-2021, 8 jaar samen 💛 Wat een bergen hebben we beklommen in de afgelopen jaren, maar wat zijn we ook vaak samen afgedaald... Je lieve moeder die ongeneeslijk ziek werd verklaard, vlak voor onze bruiloft. De dag waarop we het leven vierden met een lach en een traan. De geboorte van Noah, onze prachtige zoon. En nog maar 2 maanden later kwam toen het afscheid van je moeder... en dan ook een depressieve vrouw thuis, die het allemaal niet meer zag zitten. . Net toen alles eindelijk lichter begon te worden, toen we even op adem waren gekomen, kwam de volgende klap... De spannende zwangerschap, geboorte en het overlijden van onze Loïs, onze kleine meid 💖 Het eerste jaar, maar zeker de eerste maanden, moesten we samen overleven. Toen Loïs net overleden was waren we zo verbonden, dat je niet meer verwacht zo uit elkaar te groeien... Maar wat ben ik dankbaar dat wij elkaar weer vonden 💛. . We hebben dinsdag niks gevierd, omdat ik er voor de zoveelste keer lichamelijk uit lig. Een enorme tegenslag na een jaar lang tobben. Hoe zwaar de afgelopen jaren ook geweest zijn, wij staan nog overeind! We hebben Gods leiding overal doorheen mogen ervaren. Hoe hopeloos alles soms ook voelde, we mochten ook met Hem na elke storm weer dansen in de regen! Ik weet niet hoe of wanneer, maar één ding weet ik wel: ook na deze storm verschijnt er een regenboog 🌈 Of het nou hier is, of later... 💖 . . . #dankbaar #lieveNoah #mooieLoïs #7jaarsamen #storm #regenboog
27 J A A R 🎉 2 jaar geleden gaf Mathijs mij de 27 J A A R 🎉 2 jaar geleden gaf Mathijs mij de mooiste verjaardag van mijn leven 💙. Het was heel intens, want ik wist dat dit waarschijnlijk de enige verjaardag zou zijn dat we compleet waren als gezin. Mijn 2 mannen zaten heerlijk aan de pannekoeken en Loïs at met mij mee 😉💖. Een moeilijke dag met af en toe een traan. Toch ook een mooie dag, waarop het anders voelt dan vorig jaar. Gister dacht ik: 'Je kijkt morgen misschien wel even mee en ben je er toch nog bij 💖.' En dat is ze... #mooieLois #jarig #herinneringen #27
Meer laden… Volgen op Instagram
Meest recente berichten
  • Thuis
  • 23 uur
  • Wat is ze mooi!
  • 3, 2, 1… Start?
  • Loïs – De Uitslag
Contact

Heb je vragen of opmerkingen? Neem dan gerust contact met me op.

rozemarijn@genietvanleven.nl

Meest recente berichten
  • Thuis
  • 23 uur
  • Wat is ze mooi!
  • 3, 2, 1… Start?
  • Loïs – De Uitslag
Instagram

rozemarijn.genietvanleven
En opeens sta je voor een hele moeilijke keus... I En opeens sta je voor een hele moeilijke keus... Ik heb wel eens wat gedeeld over mijn lichamelijke struggles na de geboorte van Noah en dat ik hier nog mee tob. Tijdens de bevalling liep ik een (sub)totaal ruptuur op, waardoor ik hele nare klachten kreeg die gepaard gingen met veel pijn. Er zijn meerdere operaties geweest die het probleem tijdelijk wegnamen, maar helaas kwamen klachten na enige tijd weer terug. . Vorig jaar liep dit uit de hand, doordat ik ontstekingen kreeg. Ik denk zelf van de stress die ik door de jaren heen had opgespaard. Al jaren sta ik in een soort overlevingsmodus en mijn hoofd & lijf zijn hier onderhand klaar mee merk ik. De laatste operatie in april zag ik eigenlijk al niet zitten, wat ik ook bij deze arts had aangegeven. Toch wilde zij dit doen, want ze hoopte dat dit het zou oplossen. Door deze operatie is er een nieuw probleem bijgekomen en is de boel verder beschadigd. . Aan de beperkingen die hiermee hand in hand gaan ben ik gewend geraakt. Je past je leven zo aan, dat je zo goed mogelijk je dagen doorkomt. Maar de laatste tijd merk ik dat de maat vol is, dat mijn lijf allerlei signalen afgeeft dat het klaar is. Ik kan en wil zo niet verder! . Er zijn gesprekken geweest met de huisarts, bekkenfysio en nu met een arts in Arnhem. Deze mensen snappen dat ik er zo doorheen zit na 4 jaar hiermee al getobt te hebben, ze begrijpen dat het lichamelijk en mentaal flinke impact heeft gehad en nog steeds heeft. Ze staan achter mijn gevoel en gedachten. . Vorige week is een MRI gemaakt, hieruit kwamen geen afwijkingen wat al verwacht werd. En hierdoor heb ik nu groen licht om een hele moeilijke beslissing te maken... Over een ruime week heb ik weer een afspraak, dan met een verpleegkundige om dingen door te nemen. Daarna volgt nog een consult met de arts en mag ik aangeven waar ik sta in dit proces en of ik een operatie wil laten inplannen of hier nog even mee wil wachten... . Het is kiezen tussen twee kwaden: zo doorgaan, met elke dag de spanning en stress en als het weer mis gaat vreselijke pijn. Of de andere optie: leven met een stoma... . Wat het ook gaat zijn, ik hoef het niet alleen te doen. God gaat met ons mee, zoals altijd ❤🙏.
Mooie, prachtige, eigenwijze en lieve Loïs ❤. I Mooie, prachtige, eigenwijze en lieve Loïs ❤. Ik mis jou voorop de fiets als ik je broer naar school heb gebracht. Ik mis jou in de kar als ik boodschappen doe. Ik mis jouw geklets in huis. Ik mis het wandelen met jou door de buurt. Ik mis jouw ondeugende streken. Ik mis je vrolijke gezichtje dat straalt. Ik mis je lieve kusjes en knuffels. Ik mis jou... 💔. #mooieLoïs #ikmisje
Dit kaartje kreeg ik een tijd geleden van mijn moe Dit kaartje kreeg ik een tijd geleden van mijn moeder, maar laat heel goed zien hoe ik me op dit moment voel... Dat komt dan wel even binnen toen ik hem net tegenkwam. . 4 jaar geleden, na de bevalling van Noah, begon het gevoel: 'Er klopt iets niet.' Lichamelijke klachten die ook mentaal grote impact hadden. Depressiviteit en verslagenheid waren het gevolg. Het ging lange tijd goed na een behandeling bij een kliniek en tijdens de zwangerschap van Loïs had ik nergens last van. . Vanaf vorig jaar januari gaat het op en af weer even goed, maar is het wachten op een terugval. Na ruim een jaar ben ik zo moe, zo op... En nu is het dan eindelijk tijd voor echte antwoorden. Er zijn wat onderzoeken nodig en helaas weer een operatie, maar het zijn gelukkig weer stapjes vooruit. Ik heb heel duidelijk aangegeven dat ik er klaar mee ben en op deze manier niet de rest van mijn leven verder wil. Dan is het tijd voor een noodingreep. Hopelijk zal dit niet nodig zijn, maar als er geen andere optie meer is, neem ik de noodroute maar wat graag! Hoe moeilijk ook... . Ik wil niet meer elke keer emotioneel in de put zitten, ik wil niet meer beperkt worden i.v.m. pijn, ik wil niet meer dat Noah ziet dat mama er weer doorheen zit. Ik wil verder bouwen en niet steeds teruggetrokken worden in deze lange nasleep van de bevalling. Het is klaar, ik ben er klaar mee. Ik bid en hoop dat er snel een antwoord komt en daarmee duidelijkheid. Dat ik dit hoofdstuk kan afsluiten en opgelucht weer verder kan. Dat ik weer meer ruimte heb om te rouwen om Loïs en meer kan genieten van het leven hier, samen met Noah en Mathijs. Mijn 3 grote schatten op deze aarde ❤💙💙.
Wat een onbeschrijfelijk gemis, dat zij hier niet Wat een onbeschrijfelijk gemis, dat zij hier niet meer is. Wij hier en zij daar, maar in mijn dromen zag ik haar. Ook al ben je niet meer hier bij mij, nooit eerder voelde de hemel zo dichtbij 💖. #mooieLoïs #veiligbijJezus #onzeparelinGodshand
Het was een week voor de positieve zwangerschapste Het was een week voor de positieve zwangerschapstest dat iemand in de kerk iets wilde delen. Een beeld wat hij had gezien: een cadeau wat ingepakt was in blauw papier. De woorden die hij erbij dacht te krijgen sprak hij uit: 'Het is een cadeautje wat nog uitgepakt mag worden.' Geloof het of niet, maar op dat moment kreeg ik een schok door mijn lijf en dacht ik: 'Ik ben zwanger!' De positieve test kwam en dat voelde bevestigend, al had ik een heel ander idee bij die woorden. Ik dacht dat we dit cadeau mochten uitpakken na een moeilijke periode die achter ons lag. Niet wetende wat er kwam... . De verloskundige zei dat het dan misschien wel een jongen was, maar ik zei nog: 'Er kunnen zomaar roze muisjes in dat blauwe cadeautje zitten.' Na het slechte nieuws gooide ik dit beeld even weg, het was dus toch niet voor ons. Het verwarde me... maar toen we verder in de zwangerschap waren snapte ik het en wist ik het eigenlijk al: er zou een moment van afscheid komen. Loïs mocht hier niet blijven... maar waarom dat blauwe cadeautje? . Na de geboorte van Loïs werd ze in een doek gelegd door het ziekenhuispersoneel. En nu kan je wel raden welke kleur de doek was hè? Ja, het was een blauwe doek! Zij wisten niets af van dat beeld en die woorden. Mijn eigen verloskundige wist dit wel, die ook bij de bevalling was. Ik zag Loïs in de blauwe deken en zei: 'Kijk! Ons blauwe pakketje!' . Meisje, wat missen we jou! Maar oh wat een bemoediging door alle tranen en gemis heen: onze tijd met jou komt nog! Dat cadeau wacht op ons en mogen we nog uitpakken 💖. Tot dan, kleine lieverd 😘. . . #mooieLoïs #veiligbijJezus #wemissenje #totziensmeisje #maranatha
💖2 jaar💖 Wat zijn wij er trots op dat wij on 💖2 jaar💖 Wat zijn wij er trots op dat wij onszelf papa en mama mogen noemen van jou! Zo'n klein, kwetsbaar leven, maar wat een enorme afdruk liet jij achter! In onze levens, maar ook in die van zoveel anderen. Zo vaak keken we omhoog en zeiden we: 'Meisje, je moest eens weten wat jij hier allemaal teweeg hebt gebracht...' Jouw leven zal altijd uitwerking blijven houden, want jij zit voor altijd in ons hart 💖. . . . #mooieLoïs #2jaar #jaardag
2 jaar geleden begon 's avonds de valse start. Een 2 jaar geleden begon 's avonds de valse start. Een nachtje in het ziekenhuis, een roesje en de verpleegkundige die zei dat ik 's nachts wel eens wakker zou kunnen worden van de weeën. Mathijs hield het geluid van zijn telefoon aan en moest weer naar huis. De keus om wakker te blijven had ik niet, want na de spuit viel ik al weg toen Mathijs en ik samen baden. Ook al was de 1,5 week erna heel raar na deze ervaring, ik ben nog altijd dankbaar voor de extra dagen dat ik haar bij me mocht dragen ❤. Oh en de volgende ochtend op kraambezoek een paar kamers verderop, want daar lag een vriendin die wel bevallen was die nacht van een prachtige zoon. Wat een bijzondere ervaring 💙. . . . #mooieLoïs #valsestart #ziekenhuis
12-01-2021, 8 jaar samen 💛 Wat een bergen hebbe 12-01-2021, 8 jaar samen 💛 Wat een bergen hebben we beklommen in de afgelopen jaren, maar wat zijn we ook vaak samen afgedaald... Je lieve moeder die ongeneeslijk ziek werd verklaard, vlak voor onze bruiloft. De dag waarop we het leven vierden met een lach en een traan. De geboorte van Noah, onze prachtige zoon. En nog maar 2 maanden later kwam toen het afscheid van je moeder... en dan ook een depressieve vrouw thuis, die het allemaal niet meer zag zitten. . Net toen alles eindelijk lichter begon te worden, toen we even op adem waren gekomen, kwam de volgende klap... De spannende zwangerschap, geboorte en het overlijden van onze Loïs, onze kleine meid 💖 Het eerste jaar, maar zeker de eerste maanden, moesten we samen overleven. Toen Loïs net overleden was waren we zo verbonden, dat je niet meer verwacht zo uit elkaar te groeien... Maar wat ben ik dankbaar dat wij elkaar weer vonden 💛. . We hebben dinsdag niks gevierd, omdat ik er voor de zoveelste keer lichamelijk uit lig. Een enorme tegenslag na een jaar lang tobben. Hoe zwaar de afgelopen jaren ook geweest zijn, wij staan nog overeind! We hebben Gods leiding overal doorheen mogen ervaren. Hoe hopeloos alles soms ook voelde, we mochten ook met Hem na elke storm weer dansen in de regen! Ik weet niet hoe of wanneer, maar één ding weet ik wel: ook na deze storm verschijnt er een regenboog 🌈 Of het nou hier is, of later... 💖 . . . #dankbaar #lieveNoah #mooieLoïs #7jaarsamen #storm #regenboog
27 J A A R 🎉 2 jaar geleden gaf Mathijs mij de 27 J A A R 🎉 2 jaar geleden gaf Mathijs mij de mooiste verjaardag van mijn leven 💙. Het was heel intens, want ik wist dat dit waarschijnlijk de enige verjaardag zou zijn dat we compleet waren als gezin. Mijn 2 mannen zaten heerlijk aan de pannekoeken en Loïs at met mij mee 😉💖. Een moeilijke dag met af en toe een traan. Toch ook een mooie dag, waarop het anders voelt dan vorig jaar. Gister dacht ik: 'Je kijkt morgen misschien wel even mee en ben je er toch nog bij 💖.' En dat is ze... #mooieLois #jarig #herinneringen #27
Meer laden… Volgen op Instagram
Copyright 2019 - Genietvanleven.nl