Week 32 – Baalweek

Maandag 07-08

Wasdag. Het was mooi weer, dus wat doe je dan als überhuisvrouw: WASSEN! Een superhuisvrouw ben ik helemaal niet, al doe ik mijn best om het een beetje netjes te houden. Meestal kan je aan het einde van de dag een soort spoor volgen door het huis om te zien waar ik allemaal mee bezig ben geweest. Mathijs gaat dan als hij weer thuis is als een wervelwind door het huis heen om op te ruimen, waarna ik de helft van de spullen niet meer terug kan vinden. Maargoed, de wasmanden zitten vol. Hup, aan de slag!

Later die dag even naar buiten voor een boodschap en toen Noah en ik weer terug waren, kwam mijn zwager net aan. Hij kwam de wieg ophalen om weer terug te brengen naar de oma van Mathijs. Het voelde toch even gek toen de wieg naar buiten ging, alsof ik een hoofdstuk afsloot. Noah zal nooit meer zo klein zijn en alleen maar groter worden. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk om hem op te zien groeien. Maar héél soms wou ik dat hij weer dat kleine hummeltje was waar je de hele dag mee kon knuffelen.

’s Avonds op de bank met Mathijs één van onze favoriete programma’s gekeken: Helemaal het einde. We volgen het al vanaf de eerste aflevering, dus maandagavond is al een hele tijd ons avondje.

08-08 t/m 13-08

De rest van de week vat ik even samen in één stuk. Het was verder een baalweek met veel pijn en tranen. Vrijdag was mijn ergste dag, maar vanaf vrijdag ging het wel weer wat beter. Ik heb dus veel gerust en niet veel ondernomen. Vandaar dat ik ook besloot om deze dagen niks bij te houden, want dat zou alleen maar saai geweest zijn om te lezen… En om eerlijk te zijn denk ik ook een beetje deprimerend.

Ondanks dat, heb ik er toch nog even bij stilgestaan dat het vrijdag 11-08 precies een jaar geleden was dat ik de positieve test in handen had!